Well... new school year gave me just another, bigger kind of lazyness. If I'll live with it even few months more I'm not gonna pass the year. And maybe writing in english is a some kind of riot in myself. In fact, I didn't want to write anythimg else here. I canceled the last post, it was too emotional... Nobody won't read it, so what's the matter... Hmm, maybe I'm trying to hide myself from... myself? So... I wanted to end witing here. But I'm back. Again. It's a bit scar for me, it's like a big fuckin' hole in my head, I can't bury it... You know what I mean? I don't really care. Nothing has changed. I still don't know what I'm doing in the society, I can't find better point of view. But maybe it's better for me? When everything is changing, I can change me to. With another way. But it's still change, right?
I don't even know what I've been talking about. Not important too. Nothing in my life is. I'm not another sick of myself teenager. I don't want to be. Who knows what I'm gonna be.. I don't want to be sad. But I am. Everybody is. We're happy being alone, or living between another lost ghosts. But this kind of happiness is the same feeling as sadness. It's changing, like people, like nature. EVERYTHING. I've been talknig about yhis changes in one of the first posts... I thin so. But then it was more positive. I don't want to say that, now I'm another person. Probably I'm talking like that in because of my mood, something like that. It's not a problem. For nobody. Nobody will care, so I won't too.
I'm thinking about these few words which I wrote. Too much 'myself' in one text. Shall I die?
***
A teraz zacznie się typowo polsko-szeleszcząca plątanina. Krótka, mam nadzieję.
Tak, jestem bardzo leniwa. Ale internetowi mogę sie bezkarnie żalić do woli, a to dla mnie dostateczny powod, żeby spróbować znowu się uaktywnić.
Tak inaczej. Muzyka na górze, bo nie umiem jej niżej w wersji mobilnej przesunąć.
Właśnie,jakoś w sierpniu byłam święcie przekonana, że wracam z drugim blogiem. Komputer odmawiając mi współpracy był innego zdania... nic nie obiecuje, może coś się tam jeszcze kiedyś pojawi...
I've been thinking of this for few weeks and... I'm back. In English. Maybe it's a some kind of habit, but holidays are ending and I feel that I need a practise with language. Writing blog is easy and... nice so it's a good idea, right?
Pfff, who cares, I know, that I'll change the languages here as often, as I buy CDs. Very often. Not always everything have to be clear. So it'll be a big mix of Polish-English Typical thoughts of Blue Orchid.
In fact, who said that i have to write posts in only one language? Nikt nie powiedział. Taa, pełna anarchia XD
So... I'll write few pos like this. And wait to see what will happen...
Maybe I won't write anything, because it's so much easier to qrite in own language, in diffrent I have to think of EVERY damned word, of grammar... nie, ja przecież i tak piszę co mi ślina na język przyniesie.
Kiedyś byłam hipsterem. Tak jeszcze z rok temu nawet. Na szczęście hipsterem ideologicznym, nie tym co biega po ulicy w nerdach, wełnianym szaliku i kubkiem ze Starbucksa. Chodziło mi pewnie o ideę "słuchałam tego, zanim było popularne" ale też nie do przesady. Hipsterów też chyba można zaszufladkować jako subkulturę, a jako, że po mnie przynależności do żadnej RACZEJ nie widać, to po prostu uznajmy, że nim byłam. Żeby być szanowanym hipsterem, trzeba być przecież, nie inaczej- jak najbardziej i często niepotrzebnie ALTERNATYWNYM. Na każdym kroku. Z czasem męczy.
Przechodząc do rzeczy- kiedy część moich znajomych, baa, kiedy wszyscy zajebiście bawią się na Woodstocku, z przyzwyczajenia już wybrałam się na jakże alternatywny OFF Festival. Co powiem, kulturalne skupisku hipsterów (oraz tych, którzy jeszcze w sobie hipstera nie odkryli) wszelkiej maści, też wesoło. No i tak jak mówiłam, po prostu do niego przywykłam. Mieszkam dość bardzo blisko terenu imprezy, więc nawet teraz słyszę dźwięki ostatnich koncertów. A fizycznie brałam udział w festiwalu trzeci raz. Z pierwszego praktycznie nic nie pamiętam- zostałam raczej zaciągnięta przez rodziców, niż żeby iść z własnej woli, co się dziwić, byłam jeszcze większą gówniarą, niż teraz. Rok temu już potrafiłam się odnaleźć w muzyce, przychodzę w piątek i nagle życie nabiera sensu! Pierwszy raz spotkało mnie słońce, zamiast klasycznej dupówy i burzy, atmosfera wyrąbista, i <niewiemcojeszczenapisać>.
Po OFFie czuję się z siebie dumna, ponieważ:
WYTRZYMAŁAM, BOŻENKO, WYTRZYMAŁAM cały koncert Zbigniewa Wodeckiego. Pod sceną. Co jak co, ale Artur Rojek ma jednak fantazję zapraszając artystów. Można to nazwać, jak kto chce, ale było zabawnie XD
Wytrzymałam mniej, ale jakieś 15 minut na Scenie Eksperymentalnej. Nie kojarzę nawet na koncercie jakiego zespołu, co nie zmienia faktu, iż czuję dumę w jako takim utrzymaniu świadomości pod sceną. Bo na prawdę, bywa ciężko :)
Nie wydałam więcej, niż trzeba pienionszków w strefie z płytami. Tam akurat zawsze przelatywała cała kasa, która została po biletach, której w tym roku już i tak dużo nie było ( z oszczędności zainwestowałam w tylko jeden dzień festiwalu ;__;).
Osobistych sukcesów chyba tyle. Nevermind (przepraszam, nie umiem się powstrzymać, muszę jakieś nowe hasło sobie znaleźć). Poprowadziłam sobie taki mały koszulkowy ranking. Stwierdzam, że David Bowie jest wszędzie- rzuciło mi się w oczy jakieś 6 koszulek z jego twarzą, dalej w kolejności jest Joy Division- 4 koszulki + torba półcienna, następnie 3 Ramonesów, 2 Dylana, jedna Gunsów. Dziękuję, wiem, że ludzkość jest mi teraz wdzięczna. No i oczywiście koszulki Smashing Pumpkins.
No właśnie. Specjalnie cisnęłam się na OFFa w piątek, żeby zobaczyć Dynie w akcji. No i, no i, no i było genialnie. TAKA energia, TYLE decybeli, TAKA atmosfera, LUDZIE. Fajny efekt, bo po tej północy widać było, że wszyli hipstarzy, a przyszła publiczność tego jednego koncertu. W każdym razie- mrok koncertu, jakaś taka genialna siła, SPACE ODDITY NA POCZĄTKU KONCERTU, jeny, WYMIĘKŁAM. Ale tak, jak w wypadku McCartneya- nie ważne, która piosenka byłaby najlepiej zagrana, to największe wrażenie zawsze robi na mnie ulubiony utwór. Więc tak, jak było z Eleanor Rigby, to tak też stało się z Bullet with a Buterfly Wings.
Wesołe piosenki, wesołe.
A tak w podsumowaniu- szkoda, że się w tym roku tak z Woodstockiem skrzyżował. Życie postawiło mnie przed ciężkim wyborem, nieprawdaż ;__; I tak ogólnie, to mimo tych idiotów w sweterku, szaliczku i nerdach- na przyszłość po prostu OFFa polecam :)
Hyhyhy, wakacyjnych powrotów część druga.
Swoją drogą, kolejny raz zastanawiam się- po grzyba jato właściwie piszę? Zadanie domowe się skończyło, a za chwilę osiągnę poziom pamiętnikowania. A nie radzę sobie na poziomie zwykłego pamiętnika. Pfff, nevermind. Jestem. I zamierzam pisać o moim wielce ciekawym życiu.
Too ten. Obóz wędrowny? Możliwe, że nie chciało mi się dupy ruszać uzasadnienie, ale znowu- nie żałuję. Zawsze, zawsze, ale to zawsze miałam dziwną awersję do...harcerzy, całej otoczki *powiedziała Blue, po spędzeniu dziewięciu lat w ZHP*, nieee- znowu źle ujmuję myśli. To nie jest tak, że coś mi w tym nie pasuje. Gdyby nie pasowało, to dawno bym zrezygnowała, bo co mi szkodzi. Ale jest jeszcze taka zrąbana więź z ludźmi, których, gdyby nie te wszystkie akcje- nie widziała. Tłumaczenie swoich pobudek patriotyzmu, potrzeby siedzenia w lesie i szukania jak najdalszego zadupia zostawię na później. Albo lepiej nie, bo znowu nie umiejąc się wysłowić napiszę coś, czego będę żałować.
I znowu próbując wrócić do tematu- trasa Kielce-Gdańsk, 13 dni, jedna średnio ogarnięta drużyna. Powodzenia. Przynajmniej nie padało. Wróć, padało, kiedy trzeba było udowodnić prawdziwość staroposkiego związku frazeologicznego ,,Pizga, jak w Kieleckim". Staroposkie przysłowie nie mogło być nieuzasadnione \m/ Nauczyłam się...? Pakować dobytek w 4 minuty (no bo kto nie kocha alarmów ewakuacyjnych?), jeść jeden kawałek pizzy w 14 osób, zabezpieczać ser przed delfinami (przydatna umiejętność, radzę poćwiczyć). Teraz mogę umierać w spokoju.
Nie, umierać w spokoju mogłam dopiero, po zobaczeniu przejścia obozu przez plażę nudystów, oglądanie idiotycznie wpatrzonych w piasek harcerzy zaliczam do najbardziej epickich momentów w moim życiu XD
Tak na konieec. Trzy dni w mieszkania w piwnicy, na starówce w Gdańsku. Pan w końcu nie pokazał nam kotków T^T
Yy, Gdańsk, Gdańsk. Wiele razy spotykałam się z opinią, że Katowice, to najbardziej depresyjne Polskie miasto, że u nas cała historia, wojna jest wiecznie nie sprana z murów miasta. Jako rodzima mieszkanka po prostu tego nie zauważam, bo jak, ale nie powiem szary Śląsk, szary, to tak Gdańsk- miasto kolorowe (wbiliśmy prosto na otwarcie Jarmarku Dominikańskiego) sprawia na mnie o wiele bardziej ponure wrażenie. Tak, jakby cała historia, brud i krew uderzały do mnie w jednym momencie. Ale może to takie moje osobiste odczucia...
Obrońcy Dzielni na stadionie. Stylizacja na poważnego dresa w koszulce Ramones'ów jednak nie działa prawidłowo :C
O, i jeszcze na odchodnym-Family In Space. Tak zapraszam do odwiedzenia raz na jakiś czas, naprawdę fajna akcja... Żeby tak cały świat, rodzinnie...
Tak szczerze mówiąc, to nie lubię wakacji. Albo siedzę na dupie i przez te dwa miesiące nic nie robię, albo czasu nie mam wcale. Niestety (lub stety) użytkuję chwilowo z drugiej opcji- mamusia robi wszystko, zeby pozbyć się mnie na dłużej z domu, to wysyła swe dziecię na obozy. Właściwie nic nie mam do tej formy spędzania czsu, co prawda wymaga to komunikacji z dużą ilością ludzi, co mnie ostatnio wyjątkowo przytłacza, ale.. no, da się żyć. W każdym razie- dzisiaj wróciłam z pierwszego obozu, odbywającego się na Kaszubskim Wypizgaczu. Nie powiem, właściwie ostatnie pół roku zastanawiałam się nad wyjazdem, bo dobra- jeżdżę tam od chyba drugiej, czy trzeciej klasy podstawówki, więc do ludzi zdążyłam się jako tako przyzwyczaić, tylko... No, po prostu jestem leniwa, jak zawsze. A to jednak ma znaczenie na obozie sportowym... Dupa ze mnie, nie sportowiec.
Reasumując (taa, tym słowem podniosłam poziom inteligencji posta)- dobrze, że pojechałam. Ludzie właściwie fajni, trafiłam na zarąbistego opiekuna, który zrobił z nas hardcore'ową grupę minimalistów. DZIEEN KUU JEE MYY. Zaczęłabym teraz narzekać, ale po co. Olłejs luk on de brajt sajd of lajf. Ooo, z pozytywów, to pozdrowienia dla gościa, który na obowiązkowej ( <3 tssa, pozytywy?) dyskotece puścił Blitzkrieg Bop i densował ze mną kameralne, dwuosobowe pogo. Było przynajmniej zabawnie XDD
Następny obóz od poniedziałku. Żeby mi się chciało tak, jak mi się nie chce ;_____;
I ogólnie, to z powrotem wróciła mi faza na Joy Division, nie wiem czy to dobrze, bo przynajmniej na wakacje wolałabym mieć fazę na zespół obracający się w raczej cieplejszych klimatach. Ale cóż, miłość nie wybiera...
Ekhem, no to zacznę od tego, że życie wygrałam w ostatniej chwili, czyli mniej więcej: , Dobra. Za godzinę mamy pociąg, dojedziemy do Katowic w jakies 40 minut, trzeba wziąść z domu rzeczy, dostać się na dworzec, PKP się spóźni, w Warszawa będzie zablokowana, prawdopodobnie spóźnimy się na koncert. Jedziemy, nie?"
Dobra, nie będę opisywać po kolei każdej piosenki, bo obawiam się, że wcześniej pogubiłabym się w prawie 40 utorowej setliście, więc powiem tylko, że mniej więcej po 30 sekundach otwierającego koncert Eight Days a Week czułam, że zlepiają mi się w głowie elementy tej małej układanki, zwanej życiem. Nie ważne, za jaką biografię muzyka bym się nie wzięła, zawsze występuje ten moment 'znalezienia swojego miejsca w świecie' dzięki danej płycie, piosence, whatever. Ten moment, w którym wiesz, co ze sobą zrobić, jak postrzegać śwait, przy okazji muzykę. Kurde, czegokolwiek by nie słuchać, wpływ Beatlesów jest bardziej lub mniej zauważalny. Ale jest zawsze. I tak, jak nie miałabym szansy w życiu na usłyszenie na żywo całego zespołu, to ten jeden koncert McCartney'a mi to w pełny wynagrodził. Takie niesamowite skupienie szczęścia, wzruszenia i Morrison wie jeszcze podczas tych trzech godzin. Przed koncertem tata zapytał się mnie o ulubioną piosenkę Żuczków. Nie powiem, miałam problem z odpowiedzią, nigdy nie umiałam się na żadną zdecydować i to nie tylko w wypadku tego zespołu. Nie odpowiedziałam. Ale podczas akustycznego wykonania Eleanor Rigby wybór wydawał mi się już oczywisty.
Co jeszcze mogłabym powiedzieć... Przy Live and Let Die poleciało więcej ognia, niż na statystycznym koncercie Rammsteina. A tam, to ognia nie szczędzą.
Czego pod żadnym pozorem nie mogę zapomnieć? Paula próbującego przemawiać po polsku- wspomnienie do przechowywania na zawsze. Nie powiem, wyszło zarąbiście, baa, zdania składane bardziej gramatycznie, niż moje. Ale i tak najlepsze były te proste zdania, typu <British Accent: On>"Taa piosenka jest dla Dżoona", "Napisałem tą piosenkę dla mojej żony Nansi", "Dobry wieszór, Warszawo!" lub smutne "Musimy już iść." Wyjątkowo smutne. Albo końcowe "Nara" XDD Niby ni, a cieszy.
"I wanted to talk to you in Polish all the time, but your language is very difficult. And here even baby talks in it"- mniej więcej, pewnie bardzo skrótowo, ale po prosu mnie urzekło^^
Co jeszcze? Niesamowita energia Helter Skelter- "You want a rock show?".
Albo:
"How many people is from Warsaw? *whooah* And how many people is NOT from Warsaw? *WHOOAH* ...Me too."
I niezapominająco jak najbardziej klasycznym NA NANA NANANANA, z kartkami Hey Paul w górze. Tak, jak Hey Jude mogło wyść dobrze, to wyszło genialnie, zajebiście <brakuje mądrych określeń>
Something wyszło po prostu uroczo, inaczej chyba tego nie potrafię nazwać.
"Ta piosenka jest dla Dżoordża." <3
To ten. Sir McCartney- dziękuję za chwilowo (co się oszukuję- ogólnie) najlepszy koncert w swoim krótkim życiu.
Hyhyhy, słonko świeci, a ja nie mam co ze sobą zrobić, więc zaśmiecam internet.
Tak w ogóle, to zacznę od tego, że jestem obrzydliwie szczęśliwa, na tyle, że przed chwilą przebiegłam się przez osiedle wymachując rękami i krzycząc coś o odnalezieniu miejsca w świecie. Wyrozumiali sąsiedzi. Ale i tak, to była łagodniejsza wersja wyrażania szczęścia, bo pierwszym, co chciałam zrobić było skakanie po balkonie, rozlewając do okoła kisiel malinowy. Tak, przeszly te całe deszcze, a słońce ma na mnie chyba baardzo zły wpływ, się chyba normalnie w szkole przegrzałam. W każdym razie- jeśli w jakiś sposób wygram życie- jadę do Warszawy na McCartneya :D
Na wygrywanie życia został mi właściwie jeden dzień, ale przez przypadek tak wyszło i ma wyjść do końca. Co się oszukuję, jak zwylke nie wyjdzie, ale chyba lepiej, żebym teraz miała swoją małą chwilę szczęścia, niż żebym się miała potem zamartwiać, nie?
No dobra, żeby tak wesoło do końca nie było, to ja się zaś będę skarżyć na pogodę. Nie pada. Zarąbiście. Tylko, że już chyba te ciągłe deszcze wolałam...
Ale są arbuzy. I truskawki. Arbuzy są wyrąbiste!
NA NA NA NANANANA.
_________________
Aaa, a ja jeszcze tak reklamę walnę. Na spam w komentarzach jestem zbyt... no, brakło określenia, nevermind. Ale w każdym razie- nowa porcja literek na Black-Eyed. Tak, jakby się komuś zajrzeć chciało XDD
Tytuł nie wyjaśnia wiele, a to po prostu bardzo szybki szkic mojej osoby. To ja lepiej zacznę pisać.
PISZĘ LEGALNIE PO POLSKU, A ŻEBY BYŁO ALTERNATYWNIE, TO Z CAPSEM, BO TO PODOBNO FAJNIE. Nevermind, czuję się z tym zarąbiście, bo od początku miałam potrzebę napisania czegoś 'po swojemu', a to wcześniej chyba nie byłby dobry pomysł, bo wtrącać coś tępego, w i tak bezsensownie pisane zadanie domowe, to jak rysowanie kfiotków na marginesie w zeszycie. Znaczy, jest fajnie, ale dopóki nauczyciel nie zbierze zeszytów. Więc się powstrzymywałam i odzywam, dopiero, kiedy wszystko teoretycznie umilkło, czyli po wystawieniu ocen. Nie wiem dlaczego, ale wyjatkowo bawi mnie fakt, że za pisanie tych pierdół mam wpisaną szóstkę z angielskiego na świadectwo. NO, SIĘ W KOŃCU WYKŁÓCAĆ NIE BĘDĘ...
A, po przemyśleniu sobie wszystkiego w mojej nieogarniętej główce stwierdziłam, że jednak będę tego bloga kontynuować. Nad językiem, w którym piszę na stałe się chyba jeszcze zastanowię. Polski fajny. Angielski lubię, ale pisanie w tym języku mnie w pewien sposób ogranicza- mały zasób słownictwa, te sprawy. A z drugiej strony, to podobno rozwija umiejętności językowe, więc może jednak warto. Swoją drogą, myślałam też nad wariantem, według którego piszę na zmianę. Taka językowa ściepownia. Po niemiecku się lepiej wypowiadać nie będę, bo po roku nauki, tego jakże śpiewnego języka, jedyne zdanie, które umiem powiedzieć PRAWDOPODOBNIE bez błędów, to "Ich habe keine Familie." Ach, ten mój talent do języków.
To nie przedłużając i nie robiąc więcej niepotrzebnego syfu w internecie- witam. Na blogu, który dzięki utracie obserwującego zza biurka Wielkiego Brata prawdopodobnie straci resztkę jakiejkolwiek logiki. Czyli, bardziej zwięźle- witam w moim świecie.
Ekhem, i to chyba tyle. A ten specyficzny nawał postów o niczym był spowodowany przesunięciem się daty wystwiania ocen. Bo jak się okazuje- lepsze więcej syfu, niż mało... właściwie też syfu.
I should learn German, but... This is not my favourite language. Tomorrow we've got short performance on the lesson and I really don't know what to speak there. Why German is our subject, in this language is talking only Hitler and Satan. And all Germany. Maybe it has a sense, it's a big country. Bigger than Polang. It's enough.
And we've got a chemistry test tomorrow too. Life is brutal. I don't remember nothing from lessons. I'm definitely a humanist, nobody won't change it (but few person tried)...
Short post about nothing, because I have to do... something. Starting from trying to print something (I don't know how to use my priner, it's horrible O.o). And I should to learn something for another lessons too. But it's probably thelast day of tests, of 'hard school'. Ekhm, but "Your Marks always can be changed".
I was talking about the last post? Oh well, whatever, nevermind. So I think, that it's not the last one too. 2 days to English lesson instead 1. Sorry guys, I'll torture you with my texts for few posts. Maybe two..
Well... IT ISN'T RAINING! How?! Rainbow power is back, I was always believing... Nevermind. TODAY IT'S TIME FOR REALISTIC STUPID TEENAGER'S POST. I will try to write something like this. Is it hard to do? I hope, that it isn't.
Doo doo doo doo. I was on SHOPPING. I really hate shopping, it's tiring and just boring. I hate big shops too. The big city jungle. I prefer the forest. But I live in the city. No trees. No flowers. No colors. Just beton. Grey beton. I need some fresh air, not fumes. Back to the shopping (;__;) - I bought a new skirt. Who cares? I care. I never had a skirt. I know, my life was so sad... In fact I'm probably won't wear it.I bought a T-shirt too. T-shirt with a rabbit. And 'Punk' overprint. Yeah, I'm sooooo alternative.
Really stupid post. About nothing, but maybe it's better. I like to use Caps Lock. IT'S VERY CRAZY UND UNCONVENTIONAL.
So, it's still raining. Is there any chance for another weather? I really like rain. But it's raining from few weeks, everybody needs some sunshine. Eww, there's a rainbow in the sky. A sign? I don't think so.
And it's raining. I have no energy, I'm so sleepy. I need few hours of sleep, but there's so many in fact necessary things to do... And my endless insomnia... Maybe I'm not helping myself with falling asleep, but the Internet is so wide, there's so many books to read, so many crayons to draw with...
Something else? I'm happy, that I've start to write here something, what's maybe looking a bit like 'Stupid Teeenager's Diary', but I think, that it's better. For society. Society shouldn't read Very Important Philosophical Thuoghts. My thoughts. They're strange, and I don't like them. I don't write here every kind of thought. I've got few. Yeah, my little magical world. Maybe it's a sad world. But every world is like this. There's no place in the world, where everybody is happy, we can only eliminate a little part of sadness.
Oh, whta I'm talking about- SUN WILL SHINE, THERE WILL BE A LOT OF FLOWERS, AND I WILL RUN THROUGH THE MEADOWS WITH OR WITHOUT RAIN, LIKE A REAL HIPPIE!
________________________
... Probably the last post. I know, that I was ending this blog about month ago, but... It was only a homework. And it still is. Now I'm just waiting for grades :)
So, if it'll be the last one- thanks. For this few views. For... not haiting every post with mistakes. And special thanks to Oria- for all the comments, every nice word ^^
One of the days, when I'm "happy, but I don't know why". But is it important? I could say, that I'm happy because sun is shining. But it isn't. It's still raining. And by Norwegian weather forecast it will raining tommorow too. And on the next week too. Nevermind, why I'm talking about depressing rain, when I think that the day is positive, and the weather is such great. It is, right?
So, when I'm in good mood, I should do the things, which I don't want to do when I'm just tired and... Just tired. It's probably the only one reason of my bad mood. I'm going to sleep too late, I can't sleep... Back to the positive. I fall in love with the lime juice. I didn't drink it for few years, and from a week I'm drinking it all the time... Who needs food, when we've got juices :)
Short post. But I really should to do something construnctive. I know, that I probably won't do it, but it's better to lie to yourself...
I know, that I should write something- it's end of the school year and my English's mark is dependent of this blog. I don't know, what white here. I haven't got any stupid existential thoughts (maybe it's better- I can't stand, when I'm trying to wrote something smart), so I'll back to the first assumptions of this homework- Answer the qustion- "What's happened today?".
The weather is... nice. If you like rain and wind. So I was sitting with my friend in the park for few hours. We were trying to draw some Gerard's from Hedahe fanarts. Yeah, I can't draw well. But who cares. I like it, anybody won't see it, so what is the problem? Back to the theme- my friend had a T-shirt with overprint "Punk's not dead". When we were drawing, some young punks started to talk about music with us. It was really interesting- punk enthiusiasts and person like me. I'm not into any subculture. Someday, my friend told, that I'm "Rocker with flowers in my hair, but when I want, I can scream 'NO FUTURE' ". Maybe it's true. I'm who I am, it's not complicated. I like all the subcultures, maybe not Emo, they are too artifical for me. I can being in every group, I think it's better- I can listen to any music I want, I can wear, what I like. It's really comfortable.
Just another post writed in sadness. Again atmosphere, again with death in the background. It's terrible, i had to write something like "sun is shining, everyone's happy, I'm gonna eat some ice cream." Life is too brutal, too sad, to realistic. And I'm too emotional. For living. It's terrible, I'm experiencing the death of strangers. Presons important in my life, they're changing my worldwiev. Yeah, this moment, when my authorities are largely junkies. But not at all, I'm not judging people by their addicts. "If you don't do drugs, you probably have another addiction. Even innocent."
Back to the theme.
So, I have just sat with laptop and suddenly I saw something like this on Wikipedia's news : At the age of74 yearsdied ofRayManzarek-co-founderand keyboardistof the Americanrock bandThe Doors. My first reaction- Wut? The second was so much easier:
The Doors are one of the most inspiring bands in my life. What a diffrent- the same doesn't existing band with or without keyboardist? Nevermind, just another senseless thoughts. Light the Fire. For Ray.
Another post wit my thoughts about 'those who have gone too soon',
I wrote 'late post about Cobain', so now it's time for early post with Ian Curtis. 18 May is an anniversary of his suicide... So, here's the early post. I wanted to write this in weekend, but there was no time or anything... Wait- there was the atmosphere. Yeah, atmosphere. I watched Control film on Thursday. And I saw this film about ten times. It's really amazing. With turning into gloom. Just sad, depressing, inspiring. For the first time when I was watching it I was crying. And at the second time too, maybe also third. Later, I was just shocked. This terrible kind of 'looking into the wall'. And there's nothing, what I can do. Everything walked away. And won't come back. Never. Back to the Control. Just story. Just a biography about men, who lost his place in the universe. Who Lost Control. A story with love in the background. Background? This is Joy Division, I knew, how the film will end. Love Will Tear Us Apart. And it's one of reasons, which I'm crying now. Yeah, when I wrote post that, I was crying. Just because of sadness of this situation. Of mistakes in life, his life. Of men, who walked away in silence.Of love, which has lost Control. Just another confirmation of "Love is destructive'.
It's 33 years, since he walked away in silence. I'm still quotating the Atmosphere song. It was a soundtrack at the end of Control. Sorry, it's a such amazing movie...
Łooho, to ja się jeszcze na koniec wysłowię się In Polish. Mam problemy z wyrażaniem siebie w języku ojczystym, dlatego tym bardziej przepraszam za wszelkie błędy, jakie tutaj czynię. Ciężko mi nawet poukładać spójnie myśli. Z resztą, czego się spodziewać po zadaniu domowym na poziomie gimnazjum...
Just something short with vanishing in theme (oh, special thanks to my lovely google translate, without you I'm nothing). I was on a funreral today. How my mother said: "It was a very cool funeral". Very cameral, who wants more. I didn't cry. It was a funeral of my aunt (?- 90 years old aunt, nice when my grandma is 20 years younger). Last time I saw her few years ago. It's sad, I knew that I have to meet her in this year. "Next week". Such a lazy. So I met her. In her coffin. Always something...
Yeah, my humor. I'm not always sarcastic, today was melancholy in me. I'm not accustomed to it. I can feel sorry for myself for all my life, but sometimes... What else could I say? Just live in the moment, don't think about future, don't live in past. Be yourself.
This song were in my head for whole day. On the cementary I was hearing it in my head. This song with rain is really amazing. Rain until funeral is still one of the most trite motives. So it came ;__;
It's end of creativity, energy and happiness. I'm so tired, I have to improve my grades. Learn something before the Holidays... But I just wanna sleep. Yeah, it's storm behind the window, bolts are everywhere- using Internet is a great idea, right? God save the lightning rods!
I just want to lay... wherever... Just me, some music, possibly my guitar. And some paper with fineliners. Some books. Who I'm cheating, I can't live in inaction. To much things to do, not enough time. But maybe just one day of a rest?
I have too clean my room too...
I'm hungry. Fridge is empty. Shop is about 15 metres behind my flat. So I'll be hungry. Yeah, I'm too lazy. Just few hours, it can't last forever...
I was talking about self- expression, right? So I'll continue.
I'm a very creative person. In the night. When I'm tired, when I can't to move my fingers- there's something in my head, like 'Oh, I have a great idea'. I hate it, but it's the only time, when I wanna do something. I'm a bit lazy.
I usually know, that I'll fall asleep few hours before going to bed. So I'm trying to sleep. With some 'quite' music, calm colours. But I know, that it won't work. So I'm just laying. And also thinking. About my creativity. ^^ Moment like this: It's 1 A.M. And what? Let's draw something! Let's finally lern to play Stairway! Let's write a Stupid Teenager Diary! Let's be an artist!
There's so many things that I wanna do. Only in the night. Darkness is such inspiring...
Is it self-expression? Maybe. I can't concencrete when I'm doing... something. I tried to write about self-expression, but it's a post about my insomnia. Always something...
I did everything what I have to. But there's still some kind of failure. I don't know what is it. I'm too young to know how to live, too experienced to believe in common good, too dumb to not follow kindness. Dumb? Or maybe just happy.Nevermind, thoughts again. I'm trying to forget, about everything. I'm trying to clean my mind. It's very hard, you know... Someday I won't understand everthing I have done. So maybe I should just stay in the moment. Don't change the way of life. It's very hard to believe in person who you are. Just me, my mind, some music to think of. Nothing more.To close yourself. Probably it isn't a good solution. And maybe the only one... Some of my logic. We're in the shadow play. And let it be.
...
I don't know what to write here.
It's hard to write about something, when you haven't got a 'thing'. But I got 'some' :)
I'm thinkinkig of the Future. It's hard to find yourself in the moment. I don't know what to do with myself NOW. What will be for few years?! Everything is hard. I'm trying to learn from mistakes. But I'm onlly human. I'll make next mistakes. And next. And next. Nobody's fault but mine...
It's probably the end of my thoughts For today. I know that it's very short post, but I really don't know what to write here. But I really would. I like writing. I like every way of self-expression. I prefer wirting on the paper, but... Nevermind. I'll better write a diary of a stupid teenager.
Soo crazy day. I learned from people from my class that The Doors, didn't play psychodelic rock. They played shit. I learned that Stairway to Heaven is song only for old hippies too. Applause for them!
Why it happens? I was a teacher on music lesson today, we were talking about Rock and Roll. My class really loves it.
Oh, it's okay, I get a good grades, it's allright. But I'd like to learn them something. They won't be like me, I don't want it. Just a little respect. To artists. To art. They can't pretend, that we don't like the same music, but we're a group. I really like this people but... Sometimes it's hard to be loveable to everyone. They won't understand me, I won't understand them. It's easy. Maybe not. Well, Nevermind.
Spring. It's finally Spring. Sun is shining, it's giving me good mood. I don't know why I'm writing this now. Everybody has a window. Maybe I should go out... There's a lot of people outside. Lately I can't stand a large amount of people. Sometimes I'm like a recluse, but everybody needs sometimes a human contact..
Yeah, again my thoughts. I don't like it. I don't know what to write, so I'm writing something what is probably stupid. Maybe not. Rather yes.
Back in the theme. Sun is shining. I'm glad but I miss the days like first days of Spring. Now it's like Summer. I'm just waiting for the rain.
I like rain. Rain is very detersive. I'm thinking better in rain...
I'm trying to sleep, but I can't. It's terrible. Maybe if I haven't to wake up early tomorrow- ok. But I have. It's a long story... So I'll write something about my day. Today my friend had a birthday party. We went with our other friends to a bowling center. It was a nice day, but it was one of the times when I'm thinking about people. Of my generation. For my friends the most importan thing was "What if won't have something to be proud of on Facebook?". The biggest calamity of their life. It's sad. Maybe I'm just like them. Maybe I will be thinking things like this all the time. And maybe not...
Today I thought that I'm a pirate. I don't know why. Pirates are cool. I was wearing black piece of paper on my eye. It's a very pirate thing... Oh and I thought that I'm Mick Jagger too. And also arab. Nevermind.
It was a very interesting day...
This post shoud be publicated on 5.04, but I haven't got time this evenig. In fact, it makes no diffrence, it's still actuall...
So, on Friday, my mum told me something:
"Hmm, I'll tell you something. Someday I was driving under the viaduct. I had a bad day from the beginning. Then your father turned on the radio. From there we learned that Kurt Cobain is dead. We couldn't believe. It was a big shock. It was 19 years ago, you know?
I knew. It'll be a opinion dedicated to my friend. Cobain was a some kind of genius. You could dislike his music but Nirvana was an important part of 90's music. He was an addict, but a good person too. He was a part of "revolution". "It's better to be hated for what you are than to be loved for what you're not."
I didn't want the way it sounded. Some of empty words. But sometimes it's needed...
Just come as you are.
There's a light. It's not a light like Sun or light of a lamp. I can feel the light and it's like light of hope. I don't know what is it. I don't need a hope. Not this moment. I just want something what can... stay? Everything is changing. But's such the life. Can I do something what will live forever? No. It's obvious. Life won't wait. For me. For anybody. This is the time when I can exist. "Time to Exist" is not easy, not for anybody. It's hard to do the things which we don't own. Every moment our lives is a part of us. Sometimes we can't find this part. Learnig from mistakes.We're forgetting about it. We're forgetting the moments. I forgot.
Yeah, I know that my thoughts are confused, but that's my mood... Maybe it's indeed fault of the weather. It's hard to think reasonably when you can't see... Light?
It's a bad time. Time of chemistry. This isn't my favourite subject, but I have to make a project. About the Ozon Hole. I don't know many holes but the Ozon one is my favourite...
Yesterday I was sleeping in house of my friend. We were searching some information about Hole. It's weird-there's no informations like "The Ozon Hole is very important in our lives, because...",there are only opinion of Very Smart Scientist. I can't understant it...
Now I just don't know what to do with myself. I'm hungry. I'm trying to draw something...But I can't draw. Muahahahaha^^
It's just simply day, maybe I'll try to do my homework. Later. Hmm, But this is my homework... There's always something...
Today in school I laughed all the time.. I know that this sentence was at least stupid, but I had to write somethning about my day... But I didn't do anything interesting- I haven't got any topic to write of...
I don't like moments like this. It's like... I don't know what, but it's very unpleasent...
Allright. I had to write 6 posts here. This is the 6th. Probably I will write something more, but for now it's last part of my homework :3
I'm sitting on my bed (as always, but nevermind). I'm thinking about my life. It's not complicated, but... Oh, it's just the life of person like everyone. I just wanna do something special. To be the person who I'm not? Impossible. I hope.
It's some kind of my logic. My logic is very specific. Nevermind, it'll be better if I stop write about my thoughts.
So today I was in the city center again. Again with Dżemorel (Yeah, I won't stop hauting you^^). We ate a pizza. To remember: "If in menu is written "Pizza Max", this pizza will be realy big".Is it an another thought? Maybe, but I prefer my less smart part of mind...
I would write something more, but I don't know what I can write. Terrible... Maybe I'll do another blog about "everything"... This time in Polish...
Songs for today are Hello Operator and Sittin' On Top Of The World.
Why?
I don't know. Maybe 'cause I like them :3
HEEEY...
Today I was coming back to Katowice. Yes, "was coming". It was a long action. The car of my mum has broke down. On road 44 near Bieruń. You probably don't know where is "road 44 near Bieruń", but it isn't near any car workshop. I was standing on the roadside for few hours. I said something about Winter, right? So standing on the "Roadside of Road 44 Near Bieruń When There's Very Cold" is not a pleasure. I felt like a Loser. And with song with name like that I'm ending the first part of this post...
...
... And this is the optimistic part. It's a very short part, because I don't know what to write here. Now I'm happy, but I don't know why I am happy. So maybe I'm not happy? But I am!
So complicated... But I can insert an optimistic song here :3
Oh, and special thanks to Oria- you're the first (and the only one) observer of this blog :3
Shalalala, behind my window is beautiful Winter and I just wanted to say you- MERRY CHRISTMAS. Maybe Easter but who cares. Everywhere are painted eggs and other stuffs but a moment ago I made a pretty cool snowman. Now I'm in the moutains and we've got about 1 meter of snow here. Awesome.
Something else?
...
On Thursday I went with my friend to the centre of Katowice. We were on the square and we went to some shops. After that we went to the new station. It was... expensive walk- we were buying some tea in every shop like Starbucks... It was realy cool but I wiped my feet.
We were singining to The Hardest Button to Button. So this is a song of this post...
And... HAPPY EASTER...
Yeah, last day of school is over- now week of break^^
So, I didn't know that now we're starting lessons at 8.45 AM. I was sitting next to classrooms for an hour. Nice.
I was angry. Because my friend didn't tell me about that. Her business is what is she doing but.. Oh, it was a nice hour. Nevermind.
By the Way- Nevermind is probably one of most commonly spoken words in my life. It's easier to set aside. But what? Everything.
I'm sitting in my room. I'm alone. Silence is everywhere. It's dark. "...It just makes you want to be so sad."
Ok, something what is not sad like Autumn in Skandinavia. Easters are coming...
There's still a few days but I can feel the atmosphere :)
"The ice age is coming, the sun's zooming in " -Namely "Meanwhile behind the window"...
Song for today is London Calling
Because I just quoted this song there :3
Hello in the anniversary of Operation Arsenal (Link For Less Versed). It's important date for course of the II World War in Poland. Who cares? I care. And it's a bit related to this post...
Well, today I went for the Scouts meeting (I do it every Tuesday but it's a part of this post. Nevermind.) I met my friends there. We were watching polish film Operation Arsenal from 1977. It's funny that the half of those people who were watching this film with me couldn't understand... hmm- life presented there? We're free people. We don't have to fight for our freedom (I'm talking in opinion of teen from independent country) so why they just can't have some respect for people who fought for us. For our lives.
Back in the theme.. My friend wrote her name on the stone which were in my bag. I don't always have stones in bag but sometimes they fell from the cupboard and...
Song for today?
Probably 'Thank You'...
Song is dedicated to Dżemorel.
Why?
'Cause I like you :3
"If the sun refused to shine, I would still be loving you"
Yhhhmm, Hi!
So this blog is my homework. This is why I hurt this language and I'm sorry for all linguistic errors. I know that my English is not perfect but... Oh, it's only my homework...
I had to describe my day here. Today I'm ill. I have a runny nose and I can't breathe. I ate a half pack of potatoes. I like potatoes. They're like little friends...
Nevermind...
I was sleeping all day so I didn't do anything else. I played the guitar but I do it everyday. It's like hurting the instrument but it's a part of me. Maybe if I were a talented person...
I don't say that I'm nobody. I'm just... Me? You can get used.
Now I'm sitting on my bed. I'm thinking of tomorrow. It will be a day like another one? No I've a German test next day...
And with respect to the tittle of this post- my favourite song for today: "AH, LOOK AT ALL THE LONELY PEOPLE...."
